We moeten verduurzamen. Van het aardgas en de benzine af, overstappen op elektrisch aangedreven verwarming en auto’s, uiteraard met duurzaam opgewekte stroom. Doen we dat niet, dan warmt onze aarde verder op en zullen we binnen afzienbare tijd letterlijk kopje onder gaan.
De urgentie is hoog, de wetenschappers en deskundigenschetsen schetsen doemscenario’s waar geen speld tussen te krijgen is. Onlangs mocht ik de bekende Britse klimaatgoeroe en chemicus Sir David King interviewen die feilloos uitlegt wat er gebeurt als we niet acuut in actie komen: de zeespiegel stijgt binnen dertig jaar met 5 tot 8 meter. Alleen in de Zuid-Limburgse heuvels houden we dan droge voeten.
De (meeste) politici hebben duurzaamheid en circulariteit in hun verkiezingsprogramma’s en missies opgenomen. Altijd goed voor de nodige stemmen en het groene imago, maar helaas komt er van concreet beleid weinig tot niets terecht. Sterker, nieuw beleid ontmoedigt niet zelden de mensen van goede wil die hun steentje willen bijdragen. Pijnlijk voorbeeld is het besluit van de Tweede Kamer om de zogenoemde salderingsregeling af te schaffen. De huidige regeling: wie nu met zonnepanelen (of windmolens) stroom opwekt en die levert aan het elektriciteitsnet krijgt er net zoveel voor terug als hij betaalt aan zijn energieleverancier. Zo worden de investeringen binnen een kleine acht jaar terugverdiend. Te duur vinden de elektriciteitsbedrijven en hun lobby heeft gehoor gevonden in Den Haag. Na 2025 wordt het salderen in stappen afgeschaft, mits de Eerste Kamer er een stokje voor steekt. Veel hoop heb ik daar niet op gezien de uitslagen van de recente verkiezingen, maar dat terzijde.
Wat betekent dat nu? Ten eerste: de motivatie om zonnepanelen aan te schaffen verdwijnt als sneeuw voor de zon (ik kon het woordgrapje niet laten). Want wat moet je met de opgewekte stroom in de zonnige maanden als je die niet meer kunt verkopen? In een batterij stoppen, zeggen sommigen. Een investering van duizenden euro’s die al helemaal niet terug te verdienen is. Want juist in de zomer heb je minder stroom nodig, maak je die batterij niet leeg en verdwijnt jouw stroom tegen nul centen in het net. In de winter zou het wel mooi zijn, zo’n batterij, maar dan leveren die panelen nauwelijks stroom op. Tweede, indirecte effect: de neiging om te investeren in kostbare warmtepompen en inductieplaten ter vervanging van de gasgestookte cv of fornuis zal tot het nulpunt dalen. We blijven dus fossiel gas verstoken en warmen daarmee de aarde verder op.
Natuurlijk zou het goed zijn als we gaan verwarmen, rijden en koken op duurzaam opgewekte energie, maar voor de overgrote meerderheid van de Nederlanders is dat onbetaalbaar. Zeker als een voordeel als het salderen verdwijnt. Niet doen dus? Is er een oplossing die iedereen tevreden stelt? Zeker! Bouw met overheidssubsidie grote batterijen in de wijken en sla daarin de zomerstroom op voor de winter. Iedereen blij.
Jos Cortenraad
Reageren? Mail naar jcortenraad@bccommunicatie.nl
